Rozdział 61.

Następnego dnia .
Obudziłam się przepocona i zdezorientowana . Usiadłam wyprostowana do łóżka i przez chwilę zastanawiałam się co mi się śniło . Kiedy już sobie przypomniałam wybuchnęłam płaczem .
-Nina , dlaczego płaczesz ? - usłyszałam cichutki głos za sobą .
-Miałam zły sen . Byłeś tam ty i ... - przerwałam zanosząc się - nieważne . Śpij spokojnie , wszystko jest dobrze .
Chłopak chwycił mnie w talii , opadłam obok niego i zaczęłam wsłuchiwać się w jego spokojny oddech i bicie serca . Zrobiłam się zdecydowanie spokojniejsza , spojrzałam na zegarek  i zorientowałam się , że jest dopiero 5:23 . Położyłam się wygodniej z nadzieją , że zasnę , jednak nie udało mi się . Wstałam i zeszłam do kuchni . Nabrałam głębokiego oddechu i wstawiłam wodę na herbatę . Po chwili po całym domu rozległo się głośne ziewanie i tupot czyichś bosych stóp . W kuchni zjawił się Horan . Popatrzyłam na niego i miałam ochotę wybuchnąć śmiechem . Potargane włosy , spodnie w kratę , które były na niego zdecydowanie za długie oraz skarpetki z dziurą na palcu .
-Cześć Nina .
-Cześć Horanku .
-Jestem głodny- popatrzyłam na niego z uwagą i wybuchnęłam śmiechem-Dlaczego się ze mnie śmiejesz ? Nie śmiej się .
-Przepraszam , ale zabawnie wyglądasz , a do tego ten twój ukochany tekst 'jestem głodny' . Niestety przykro mi , w lodówce nic nie ma . Wczoraj wszystko wszamałeś - chłopak patrzył na mnie z rozczarowaniem i przez chwilę zastanowiłam się czy nie ma zamiaru rozpłakać się .
-Ale ja jestem głodny - wyszeptał .
Pokiwałam do pokoju , wygrzebałam z szafki ostatnią paczkę chipsów i zniosłam ją mojemu najukochańszemu przyjacielowi .
-Proszę , nie wiem czy to dobry pomysł . Chipsy na śniadanie . Jeżeli będziesz potem rzygać , to ja nie będę sprzątać - powiedziałam po czym poklepałam go po plecach i wróciłam do pokoju .
Na dworze powoli zaczynało robić się jasno , a wszystko budziło się do życia . Podeszłam do szafki , aby wyciągnąć z niej jakieś ciuchy . Grzebałam w niej , kiedy nagle na podłogę wypadł  proszek z narkotykami . Natychmiastowo podniosłam go z podłogi i spojrzałam na Harry`ego , odetchnęłam z ulgą i schowałam do szafki . Poszłam się umyć , a kiedy wróciłam chłopak siedział na łóżku . Jego ogromne , zielone oczy błyszczały jak nigdy , a włosy były jeszcze bardziej potargane niż nigdy .
-Dlaczego płakałaś ? -zapytał na powitanie .
-Wiedziałam , teraz będziesz mnie męczył , prawda ?
-Prawda .
 -Dobrze , więc ... płakałam , bo miałam zły sen , ale to kompletna bzdura .
 -Byłem tam ja ? Zrobiłem coś ? Obiecuję , że nie zrobię tego co zrobiłem- popatrzyłam na niego ze zdziwieniem i zaczęłam się śmiać .
-Jesteś nienormalny - wyszeptałam po czym poprawiłam mu włosy - Przykro mi , ale nie zaszczycę cię dłużej moją obecnością , ponieważ idę do szkoły .
Chłopak wstał z łóżka i popatrzył za okno .
-Nie idziesz . Zawiozę cię - powiedział po czym delikatnie pocałował mnie w usta .
-Ale ... - zaczęłam.
-Nie ma żadnego , ale . Nie próbuj się ze mną sprzeczać .
-Dobrze , w takim razie - przerwałam , ponieważ po pokoju rozległ się dźwięk mojej komórki - Tak Nicole ? Nie , nie obudziłaś mnie . Tak , oczywiście , że tak . Dobrze , więc o 16.30 w parku .
-Co chciała długowłosa ? - zapytał Harry wkładając na siebie spodnie .
-Pojedziemy po Mayę , a następnie zorganizujemy takie 'malutkie party' .
-Malutkie party , tak ? W tym domu malutkie party ? Z nami ? To się nie trzyma kupy- powiedział po czym wyszedł z pokoju .
-Też mi się tak wydaje - wyszeptałam po czym chwyciłam torbę , wyciągnęłam z szafki apaszkę i nie zważając na nic wybiegłam z pokoju .
 -O jesteś brutalu - powiedział Harry .
-Dlaczego się do niej tak brzydko zwracasz ? - zapytał Liam .
-Bo wy nie wiecie co ona robiła jak była mała .
-Co robiła ?
-Cieszyła się jak chomik zdychał , cięła sukienki swojej mamy .
-ONA ?! A to nie dobra !
Popatrzyłam na nich z rumieńcami po czym wybuchnęłam śmiechem .
-Posłuchajcie , dzisiaj Maya wychodzi ze szpitala . I z tej okazji chciałyśmy zrobić jej party . A więc pójdziecie na zakupy i przygotujecie wszystko , dobrze ?
-Dobrze - po chwili usłyszałam klakson samochodu .
-Trzymajcie się .
-Paa .
Wybiegłam z domu i wyszczerzyłam się do Harry`ego . Nagle usłyszałam wibrację w swoim telefonie . Spojrzałam na wyświetlacz 'Mike' . 'Trzymaj się , młoda . Możliwe , że już niedługo się zobaczymy . Pozdrów tatę ' . Patrzyłam na to , z szerokim uśmiechem na twarzy. Nim się zorientowałam byliśmy już pod moją szkołą . Przełożyłam torbę przez ramię i pocałowałam chłopaka za uchem .
-Harry ?
-Tak ?
-Obiecasz mi coś ?
-Oczywiście .
-Jedź ostrożnie , dobrze ?
-Ale ..
-Nie wnikaj . Po prostu obiecaj .
-Obiecuję - ponownie go pocałowałam i ruszyłam w kierunku szkoły . Po drodze wstąpiłam do sklepiku po soki , a następnie ruszyłam na tyły szkoły . Wiedziałam , że spotkam tam Semily . Przez ostatnie dni spędzała tam mnóstwo czasu . Nie myliłam się . Siedziała po turecku na schodach i wpatrywała się w wyświetlacz telefonu .
-Cześć Semily , jak się czujesz ?
-Musisz pytać ? To chyba logiczne .
-Tak , przepraszam .
-Nie , to ja przepraszam . Starasz się mi pomóc , a ja się tak odgrywam .
-Czy Liam ... kontaktował się wczoraj z tobą ?
-Nie i wątpię w to , że jeszcze kiedykolwiek się ze mną skontaktuje .
-Semily , ale on ...
-Ale on co ? Wiem , że mnie nie kocha . Nie zaprzeczaj  Widocznie woli brunetki .
-Nie prawda . Nie wolę brunetek . Kocham moją blondyneczkę . Tylko nie wiem czy ona mi jeszcze wybaczy .
Spojrzałyśmy na siebie wystraszone , niepewnie się odwróciłyśmy , a naszym oczom ukazał się przemoczony od deszczu Liam z kwiatami w ręku .
-Skąd wiedziałeś , że tu będę ? Przecież tylko - przerwała po czym spojrzała na mnie jakby chciała mnie zabić - Nina...
-To ja ...pójdę już - powiedziałam po czym wstałam i podeszłam do Payne`a - Jesteś wielki - wyszeptałam po czym puściłam mu oczko i weszłam do szkoły .
                                       *Semily*
Po prostu 'dziękowałam' Ninie za to . Z resztą czego mogłam się spodziewać ? To było logiczne , że z nią porozmawia . Chłopak usiadł obok mnie .
-Semily , możemy porozmawiać ?
 -Teraz ? Teraz chcesz rozmawiać , tak ? Nie sądzisz , że jest na to za późno .
-Posłuchaj , wiem jak mogłaś się wtedy poczuć , ale .
-Jak się mogłam wtedy poczuć ? Chesz wiedzieć jak się poczułam ? Jak ostatnia dziwka ! Jak osoba , która nie znaczy dla ciebie nic , kompletne zero . Po co to zrobiłeś , po to , żeby teraz siedzieć tutaj i mnie przepraszać ? Powinieneś wiedzieć , że to nic nie da .
-Ale ...
-Ale co ? To co wtedy z nią robiłeś ... podobało ci się , prawda ?
Chłopak nic nie odpowiedział .
-Dobrze , wszystko rozumiem - powiedziałam po czym wstałam i ruszyłam w kierunku drzwi frontowych .
-Nie , zaczekaj . Dlaczego do cholery ty mi zawsze przerywasz ? Chciałem powiedzieć , że nie podobała mi się ani ona ani to co mi robiła . A wiesz dlaczego? Bo kocham ciebie . Możesz wątpić w co chcesz , ale nigdy nie wątp w to , że cie kocham , rozumiesz ? Jesteś dla mnie tak bardzo ważna . Męczy mnie to , że nie mogę wieczorami się do ciebie przytulić . Nie zniosę tego dłużej .
W końcu nie wytrzymałam i go mocno przytuliłam .
-Przepraszam .
-Ale to ja narozrabiałem .
-Ciii , teraz to już nie jest ważne - wyszeptałam po czym delikatnie go pocałowałam .
W tym momencie zadzwonił dzwonek na lekcje .
-No i się tobą nie nacieszyłam .
-Nacieszysz się mną wieczorem .
-Co masz na myśli ?
-Ty już dobrze wiesz co mam na myśli - wybuchnęłam śmiechem i weszłam do szkoły .



_____________________________________________________
No to tak . Ekhem , przepraszam , że nie dodawałam w tamtym tygodniu , ale znowu ten .... kochany internet : / . Przepraszam , że rozdział nie jest ciekawy , ale obiecuję , że w następnym będzie się trochę więcej dziać . No , a teraz chciałam wam podziękować . Podziękować za to jak jak ładnie mnie broniłyście przed tym naszym anonimkiem . Bo sama nigdy bym tak nie zareagowała . Znając mnie usiadłabym i zaczęła płakać , a wy tak ładnie się o mnie wyrażałyście i...i naprawdę dziękuję wam . Dziękuję za to , że we mnie wierzycie . I powiem wam coś jeszcze . Pisanie , to jedyna rzecz , na której mi tak cholernie zależy . To dla mnie naprawdę ważne i staram się robić to najlepiej  jak potrafię . DZIĘKUJĘ . KOCHAM WAS ! <3

Rozdział 60 .

Podeszłam do drzwi , na których wisiała plakietka ‘Liam’ . Zapukałam delikatnie , jednak nie uzyskałam  żadnej odpowiedzi . Wiedziałam , że chłopak tam jest . Zacisnęłam pięści i weszłam do środka . Liam siedział na podłodze i wpatrywał się w sufit , porządek jaki panował mnie w tym miejscu nie zdziwił mnie za specjalnie . Po chwili zawahania się usiadłam obok niego .

-Chcę zostać sam – szepnął .

-A ja chcę z tobą porozmawiać .

-Ale ja mogę tego nie chcieć .

-Liam , ja już wszystko wiem . Wiem , że się pokłóciliście , ale też wiem , że ona cię kocha i wiem , że ty nic nie zrobiłeś .

-Dobrze , że chociaż ty mi w to wierzysz .

-Tak , wierzę . Wierzę , bo cię już trochę znam  - zapanowała cisza , zaczęłam stukać paznokciami o panele – Próbowałeś z nią rozmawiać ?

-Nie . Ona nawet nie dała mi dojść do słowa , a więc nie miałem jak z nią porozmawiać .

-No tak , cała Semily – popatrzyliśmy na siebie i wybuchliśmy śmiechem – Weź chłopie przestań się mazać , wstań z tej podłogi , ubierz się i idź do niej porozmawiać , bo powoli zaczynacie wyprowadzać mnie z równowagi . Chcesz to wszystko do końca spieprzyć ? Bo mi się wydaje , że nie chcesz , a więc naprawdę Liam , działaj  - powiedziałam po czym wstałam i ruszyłam w kierunku drzwi – A i zjedz coś, bo powoli znikasz .

-Nina , zaczekaj . Dziękuję ci Nina . Harry ma szczęście .

-Też je masz , tylko teraz to swoje szczęście musisz na kolanach przepraszać – powiedziałam po czym wyszłam z jego pokoju i weszłam do swojego .

Usiadłam na łóżku i włączyłam MTV . Nie mogłam za specjalnie skupić się na tym co oglądam , a więc podeszłam do okna i zaczęłam się wpatrywać w przestrzeń . Nagle zaczęła lecieć piosenka , którą zawsze będę darzyć sympatią ‘Nothing`s real but love’ . Wpatrywałam się na kilka osób , którzy samotnie przechadzali się przez tą ulicę i zastanawiałam się co dzieje się w ich życiu . Popatrzyłam w gwieździste niebo i poczułam się bardzo samotna . Pomyślałam o moim bracie , z którym dawno nie rozmawiałam , o tacie , który ciągle jest w `rozjazdach` , a co najważniejsze o mamie , którą niedawno straciłam . Może i udawałam , że wszystko jest dobrze , może i nie dawało się po mnie poznać , że coś jest nie tak ,ale w rzeczywistości wszystko wyglądało tak kolorowo . Kiedy natrafiała się okazja , w której jestem tylko sama siadałam przy oknie tak jak teraz i zastanawiałam się dlaczego tak się stało ? Dlaczego to akurat musiała być moja mama ? Dlaczego ona ? Miała tyle życia przed sobą , tak wiele razy chciała do mnie dotrzeć . Troszczyła się o mnie , a ja ? Nie doceniałam tego , natomiast teraz żałuję , to zachowanie do niej było moim największym błędem w całym życiu . Wciągnęłam powietrze i zorientowałam się , że płaczę . Nie mogłam nad tym zapanować . Nagle poczułam delikatny oddech na mojej szyi i delikatny dotyk w talii . Kiedy zorientowałam się , że ktoś za mną stoi , aż drgnęłam .

-Dlaczego płaczesz ? – zapytał cichutki ‘głos’ .

-Bo czuję się samotna .

-Dlaczego czujesz się samotna kiedy tu stoję  ?

-Wcześniej cię tu nie było  - szepnęłam po czym odwróciłam się i spojrzałam temu ‘głosikowi’ w twarz – Ale teraz już jesteś i czuję się dobrze – dodałam po czym wtuliłam się w jego tors .

I w tym momencie chciałam , żeby już nigdy mnie nie puszczał . Bo tylko tak czułam się dobrze i bezpiecznie .

-O czym myślisz , Nina ?

-O mamie .

-Harry do cholery ! Chodź już ! Ile mamy cię wołać ? – usłyszeliśmy wołanie Zayn`a z dołu .

-Wychodzisz gdzieś ? – chłopak westchnął .

-Tak , musimy się spotkać z fanami .

-Dobrze , jedź .

-Może zostanę ? Nie lubię zostawiać cię samej w takim stanie . Poczekaj tutaj . Pójdę tylko na chwilę powiedzieć , że nie jadę i już … 

 

-Ciii.. Harry , jedź i nie przejmuj się mną . Wykąpię się i pójdę spać . Idź , fani są ważni ! Dzięki nim możesz się wykazać swoim talentem . Mam na myśli ten muzyczny ,  oczywiście – chłopak popatrzył na mnie i przygryzł wargę .

-O tym drugim wiesz tylko ty .

-I to mi się podoba , a teraz biegnij ! – powiedziałam po czym cmoknęłam go w policzek i ‘wypchnęłam’ z pokoju .

Kiedy już zostałam sama spojrzałam w sufit i zaczęłam się śmiać . Poszłam do łazienki wziąć prysznic , a kiedy już wróciłam położyłam się do łóżka i zaczęłam wpatrywać w sufit . Wpatrywałam się tak bez celu , aż w końcu wstałam i podeszłam do szafy . Zaczęłam w niej grzebać , a po chwili wygrzebałam małą , zakurzoną skrzyneczkę . Popatrzyłam na nią z uśmiechem i wróciłam do łóżka . Usiadłam po turecku , wzięłam głęboki oddech i zaczęłam zastanawiać się czy to dobry pomysł , żeby ją otwierać i wracać do wszystkiego wspomnieniami . Ostatni raz zaglądałam do niej dwa lata temu po rozwodzie moich rodziców , wtedy obiecałam sobie ,że nigdy już do niej nie zajrzę ,ale teraz kiedy mojej mamy już nie ma chyba mogę to zrobić prawda ? Wzięłam głęboki oddech i otworzyłam ją . Wszystko było na swoim miejscu , jednak na wierzchu zauważyłam kopertę , której nie kojarzyłam . Wyciągnęłam ją i zorientowałam się , że jest na niej napisane znajomym pismem ‘Dla Niny’ . Po krótkim zastanowieniu otworzyłam ją i wyciągnęłam zapisaną kartkę .

‘Kochana córeczko ,

Zastanawiasz się na pewno co ta kartka robi w tym miejscu , prawda ? A więc  , kiedy wyjechałaś do Londynu stwierdziłam , że muszę napisać ten list i włożyć do tej skrzyneczki , o którą tak dzielnie walczyłaś na rynku , pamiętasz ? Wiem , że tych wszystkich straconych  lat nie nadrobię w  jednym banalnym  liście , jednak  postaram się wszystko ci wytłumaczyć . Więc , kiedy rozstałam się z twoim ojcem  wiem , że obwiniałaś mnie za to co się stało i wiem , że nadal tak jest . Wiem , że  jest ci ciężko i to wszystko przeze mnie , a więc przepraszam .Mam nadzieje , ze kiedyś Wszystko zrozumiesz . Zrozumiesz dlaczego rozstałam się z ojcem i dlaczego nasza rodzina się rozpadła . Serce nie sługa i miłości nie da się wymusić , z twoim ojcem od dawna się nie układało i dlatego musieliśmy się rozstać .  A teraz chciałabym cię przeprosić za coś innego .Na początku za to , że nie potrafię ci tego wszystkiego powiedzieć wprost , a następnie za to jaką jestem matką – przerwałam , nie mogłam tego czytać . Odłożyłam kartkę na bok i wzięłam głęboki oddech . Zastanawiałam się kiedy mama  mi ją tutaj włożyła i dlaczego nic mi o niej nie mówiła ? Kiedy już ochłonęłam  chwyciłam ją do ręki i zaczęłam czytać dalej – Nigdy nie miałyśmy ze sobą dobrych relacji , a szczególnie  kiedy odszedł od nas twój tata . Wtedy nasze drogi rozeszły się do końca . Ty podążałaś swoimi ścieżkami , a ja nigdy nie potrafiłam za tobą nadążyć ani do ciebie dotrzeć . I w takich momentach  po prostu poddawałam się i starałam się , żebyś sama dochodziła do tego co robisz źle , a co robisz dobrze . Kiedy zostaliśmy w tym domu we trójkę  wszyscy staliśmy się innymi ludźmi . Może to dobrze , że tak się stało ? Może tak po prostu musiało być ? Bo teraz kiedy już niedługo mnie na tym świecie nie będzie , a wy wkroczycie w dorosłe życie , zrozumiałam , że wyrośliście na dobrych ludzi , że jednak wraz z ojcem wychowaliśmy was na moralnych i mądrych ludzi  . Wasze szczęście zawsze było dla mnie najważniejsze , teraz możesz mi w to nie uwierzyć ,ale naprawdę tak było .  Kochanie , chciałam  , żebyś wiedziała , że bardzo cię kocham  i , że zawsze byłaś i będziesz moją malutką córeczką , pomimo tego , że teraz jesteś dojrzałą dziewczyną . Będę obserwowała każdy twój krok z góry i zawsze będę przy tobie czuwać , ale teraz , żebyś mogła czuć mnie w każdej chwili chcę dać ci ten łańcuszek . Pamiętam , że zawsze ci się podobał . Słonik na szczęście . Mam  nadzieję , że da ci go tyle ile dał mi . Kocham cię , Nina ~ Mama .

Odłożyłam go z powrotem na miejsce , a z koperty wyciągnęłam łańcuszek . Popatrzyłam na niego , a po chwili położyłam na szafkę . Długo leżałam i zastanawiałam się nad tym listem , a po chwili po moim poliku zaczęły spływać łzy . I w tym momencie zaczęło brakować mi jej tak jak nigdy . Zakryłam

twarz rękoma i wybuchłam płaczem jak małe dziecko . Wstałam z łóżka i zeszłam na dół , żeby się czegoś napić .  Wzięłam całą butelkę wody ,wróciłam do pokoju i zaczęłam oglądać album ze zdjęciami .  Wracając   do tych wszystkich wspomnień na mojej twarzy pojawił się uśmiech przez łzy . Nagle zorientowałam się , że drzwi do pokoju się uchylają , a po chwile pojawiła się w nich burza loków . Chłopak patrzył na mnie z szerokim uśmiechem na twarzy , ale po chwili ten urokliwy uśmieszek zniknął z jego twarzy .

-Dlaczego znowu płaczesz i dlaczego nie śpisz ? Nie sądzisz , że pomyliły ci się czynności ? – zapytał , na co wybuchłam śmiechem i wytarłam łzy .

-Oglądam pamiątki z dzieciństwa – zaciekawiony wsunął mi się pod kołdrę . Oparłam głowę o jego ramię i poczułam ten jego delikatny , cudowny zapach . Poczułam się tak dobrze i bezpiecznie . Chłopak uniósł mój podbródek , a ja wplotłam rękę w jego włosy .

-Nie chcę, żebyś płakała .

-Nie będę , obiecuję . Tylko mnie kochaj .

-Kocham – wsunęłam rękę pod jego koszulkę i ponownie się w niego wtuliłam.  Po chwili otworzyłam album , a na pierwszej stronie znajdowało się moje ulubione zdjęcie . Moja mama , w dwóch kitkach , pomalowana przeze mnie i w podartej sukience .

-Tutaj podarłam jej ulubioną sukienkę .

-Dlaczego to zrobiłaś ?

-Nie kupiła mi lalki , a obiecywała , że to zrobi . Jak się nie dotrzymywało obietnicy , to Nina Sparks potrafiła się zemścić .

-Byłaś brutalnym dzieckiem.

-Wiem , bardzo często mi to powtarzano . Natomiast tutaj moja reakcja na to kiedy Mike ‘zgubił’ mojego chomika .

-Za bardzo nie rozumiem . Cieszyłaś się z tego ?

-Tak , ten chomik nie dawał mi spać .

-Naprawdę byłaś straszna .

-Wiem , ale teraz już raczej taka nie jestem . To znaczy , nie cieszę się kiedy zdycha mój chomik .

-Wiesz ? To jest niemożliwe jak zmieniłaś się na przestrzeni kilku lat .  Patrząc na te zdjęcia widzę wredną , rozkapryszoną dziewczynę , a teraz tutaj obok mnie  Nina , która jest gotowa pomóc światu , o każdej porze dnia i nocy .

-A to dobrze ?

-Bardzo dobrze . Mam do ciebie pewne pytanie .

-To zabrzmiało poważnie , słucham .

-Czy nigdy nie miałaś takiego pomysłu , żeby zostać SUPERWOMEN ?- popatrzyłam na niego zdziwiona , a po chwili wybuchłam śmiechem .

-Wiesz , spodziewałam się jakiegoś poważnego pytania , przez chwile już zaczęłam się bać . No , ale wracając do twojego pytania . Nigdy nie zastanawiałam się nad tym , jednak przemyślę to .

-Będziesz chodziła w takich seksownych czerwonych majtkach i będziesz miała srebrną pelerynkę . Co ty na to ?

-Ha , ha . Przestań ,  jesteś nienormalny – powiedziałam – A teraz chodź . Idziemy spać . Wydaje mi się , że świat jest już dzisiaj spokojny – szepnęłam po czym wtuliłam się w niego i zasnęłam . 

_________________________________________________________________

Cześć . Jak tam u was ? Mam nadzieję ,że dobrze :D  Kolejny rozdział , nie jest taki za ciekawy . Myślałam , że jakoś lepiej mi z nim pójdzie , ale jednak nie poszło xd No nic :D To czytajcie dupcie, kocham was ;*